Ladonia – mikronacja w południowej Szwecji

Od 1996 roku na terenie rezerwatu przyrody Kullaberg znajduje się samozwańcza mikronacja zwana Ladonią. Ten niezależny od Szwecji kraj zajmuje zaledwie 1 km², a jej centralny punkt stanowi kontrowersyjna rzeźba Nimis. Jak powstała mikronacja i kto może zostać jej obywatelem?

Jak powstała Ladonia?

Ladonia to mikronacja zlokalizowana w południowej Szwecji, na terenie rezerwatu przyrody Kullaberg w Skanii, pomiędzy miastami Mölle i Arild. Historia Ladonii sięga 1980 roku, kiedy to szwedzki artysta Lars Vilks wzniósł bez zezwolenia rzeźbę Nimis na terenie Kullaberg. Praca przedstawia wieże zbudowane z drewna wyrzuconego na brzeg. Dwa lata później, kiedy rzeźba miała już 9 pięter i składała się z co najmniej 70 ton drewna, władze dowiedziały się o nielegalnej konstrukcji i nakazały jej rozebranie. Kiedy Vilks odmówił, rozpoczęła się seria skarg cywilnych i karnych, ciągnących się za artystą aż do 2004 roku. W 1983 roku sąd okręgowy skazał Vilksa, lecz rok później sąd apelacyjny uchylił wyrok. W 1985 roku doszło do podpalenia Nimis, co doprowadziło do zniszczenia 2/3 dzieła. Rok później sąd dorzucił Vilksowi wyrok za utrudnianie przejazdu. To jednak nie zraziło artysty, który na terenie Kullaberg postawił kolejną rzeźbę – w 1991 roku do Nimis dołączył wykonany z żelbetu Arx. Za nielegalną budowę Vilks został ukarany grzywną w wysokości 10 000 koron.

Po tym, jak sądy uznały, że władze szwedzkie nie sprawują kontroli nad terytorium, 2 czerwca 1996 roku została ogłoszona niepodległość Ladonii. Mikronacja zaczęła przyjmować wnioski o obywatelstwo, a rok później populacja Ladonii przekroczyła 1000 osób i odbyły się pierwsze wybory. Rada administracyjna Skanii nie odpuściła i wznowiła sprawę, żądając usunięcia rzeźb. Spotkało się to jednak ze sprzeciwem pobliskiego stowarzyszenia turystycznego, gdyż okazało się, że obszar ten stał się wielką atrakcją turystyczną. 3 października 2021 roku Lars Vilks zginął tragicznie w wypadku samochodowym w Szwecji. Ladończycy na całym świecie opłakiwali śmierć założyciela i postanowili chronić jego dziedzictwo.

Ladonia w pigułce:

• Oficjalna strona internetowa: https://www.ladonia.org/
• Ustrój polityczny: monarchia konstytucyjna
• Stolica: Wotan
• Dewiza: Suum Cuique („Do każdej jego własności”)
• Data powstania: 2 czerwca 1996 r.
• Obszar: 1 km² w rezerwacie przyrody Kullaberg (współrzędne: 56° 17′ 16″ N, 12° 32′ 22″ E)
• Waluta: Örtug (1 Örtug = ok. 1 EUR, 10 SEK)
• Populacja: 29 223 (2024)
• Święto niepodległości:2 czerwca
• Założyciel: Lars Vilks
• Królowa: Karolina I z Ladonii (od 2011) – konstytucja Ladonii wyklucza obecność mężczyzn na tronie Ladonii
• Księżna koronna: Greta z Ladonii
• Premier: Jörgen Stenberg
• Oficjalna gazeta:„The Ladonia Herald”
• Flaga: „The Glorious Green” (zielony prostokąt z naniesionym zielonym krzyżem)
• Herb: przedstawia zielonego smoka na czarnym tle, czerwone serce i złote jabłko – całości towarzyszy dewiza Suum Cuique
• Hymn: dwa oficjalne hymny – jeden z nich skomponował Greve Jan Lothe von Eriksen i został wykonany po wrzuceniu kamienia do wody, natomiast drugi skomponował ladoński Minister Zdrowia i jest to poemat na temat rozwoju wolności w Ladonii
• Język: ladoński składa się z dwóch słów: „waaaall” i „ÿp”, a językiem urzędowym jest łacina, ale akceptowane są równie angielski, szwedzki, norweski, duński, fiński, niemiecki i francuski

Jakie są cele Ladonii?

Jak czytamy na oficjalnej stronie internetowej Ladonii, jest ona zbudowana na wolności słowa i wypowiedzi. Ladończycy wiedzą, że sztuka, kreatywność i otwarta dyskusja to niezbędne elementy społeczeństwa. Ladonia zapewnia tożsamość narodową osobom wierzącym w wolność słowa, a choć nie ma ściśle określonych granic, jej obywatele komunikują się ze sobą online lub osobiście i pochodzą ze wszystkich części świata. Mikronacja stara się kwestionować istotę państwa narodowego w epoce postnarodowej.

„Ludzie kochają Ladonię, ponieważ jest to system rządów, który wybrali, a nie przypadek urodzenia. Łączy nas wizja świata, który chcemy wspólnie budować”. (królowa Karolina I z Ladonii)

Skąd wzięła się nazwa mikronacji?

Mit założycielski Ladonii opiera się na micie greckim o smoku Ladonie strzegącym złotych jabłek Hesperyd, które dawały nieśmiertelność. Ladon został ostatecznie zabity przez Herkulesa i w ten sposób na świecie pojawiła się nieśmiertelność, a wydarzenie to doprowadziło do napięcia pomiędzy czasem śmiertelnym i nieśmiertelnym.

Kim jest królowa Ladonii?

Jej Królewska Mość Królowa Karolina jest głową państwa w Ladonii od 2 czerwca 2011 roku. Jej koronacja odbyła się w Nimis we wrześniu 2011 roku, a królowa Ladonii jest wybierana dożywotnio. Władczyni urodziła się w Stanach Zjednoczonych, gdzie obecnie mieszka z mężem (księciem Davidem) i dziećmi – księżną koronną Gretą, księciem Maxem i księciem Davidem Edwardem. Królowa sprawuje władzę zgodnie z postanowieniami Konstytucji i ustawodawstwa; reprezentuje również mikronację wobec obcych mocarstw. Królowa Ladonii otrzymała wiele odznaczeń od innych mikronacji, takich jak Wielkie Księstwo Flandrensis, Królestwo Dor-Amarth, Księstwo Kaharaghii, Wielkie Księstwo Westarctica, Królestwo Rurytanii, Imperium Austenasii, Księstwo Aigues-Mortes czy Slabovia.

Ministrowie od wszystkiego

Ladonia ma ponad 125 ministerstw. Oprócz klasycznych, takich jak Ministerstwo Finansów, Ministerstwo Kultury i Sztuki czy Ministerstwo Spraw Zagranicznych, na liście znalazły się również bardziej kreatywne pomysły, na przykład:

• Wieczny minister wszystkich wiatrów,
• Minister ds. uczt, picia alkoholu i wszelkich innych form przyjemności kulinarnych,
• Minister alchemii i szaleństwa,
• Minister wszystkiego, co praktycznie nie istnieje,
• Minister zwierząt, zwłaszcza krów,
• Minister fotografii czarno-białej,
• Minister brazylijskiej literatury romantycznej i sznurków do prania,
• Minister zdrowego rozsądku,
• Minister od robienia głupich rzeczy,
• Minister żółtego śniegu,
• Minister ds. wampirów.

Jak zostać obywatelem Ladonii?

Aby dołączyć do obywateli Ladonii, wcale nie trzeba mieszkać na terenie Szwecji. Obecnie (2024) populacja Ladonii to niemal 30 000 osób z całego świata. Obywatelstwo można uzyskać wyłącznie poprzez złożenie anglojęzycznego formularza.

We wniosku należy podać następujące informacje:

• imiona i nazwisko,
• adres e-mail,
• adres zamieszkania,
• data urodzenia,
• aktualna narodowość,
• płeć,
• wzrost,
• kolor oczu,
• preferowany typ obywatelstwa (standardowe obywatelstwo jest bezpłatne, natomiast tytuł szlachecki wymaga wpłaty minimum 30 dolarów).

Trzeba też odpowiedzieć na dodatkowe pytania:

• Skąd dowiedziałeś się o Ladonii i dlaczego chcesz zostać jej obywatelem?
• Budujemy słownik zwrotów i haseł łacińskich. Jakie łacińskie wyrażenie lub motto chciałbyś wnieść?
• Chcesz wziąć udział w naszych projektach? Czy masz jakieś specjalne umiejętności lub chcesz nam w czymś doradzić?

Na koniec trzeba potwierdzić, że rozumiemy, na czym polega symboliczne obywatelstwo Ladonii. To wszystko. Teraz wystarczy wysłać wniosek i czekać na jego rozpatrzenie. Może to trwać nawet 8-12 tygodni.

Ladonia a azyl polityczny

W 2002 roku na łamach Aftonbladet ukazał się artykuł informujący o kontrowersjach wokół pomysłu uzyskiwania obywatelstwa Ladonii. Okazało się bowiem, że artystyczna idea dotarła aż do Pakistanu, którego obywatele uwierzyli, że taki kraj naprawdę istnieje. W efekcie ok. 3000 Pakistańczyków wypełniło formularz na oficjalnej stronie mikronacji i zaczęło ubiegać się o azyl polityczny w Ladonii. Ludzie pytali o lokalizację ambasady, pracę i mieszkanie. Mimo że Vilks wyjaśniał sytuację, nadal napływało 100-200 wniosków dziennie.

Ostatecznie założyciel zamknął stronę, a w nowej witrynie zamieścił informację, że Ladonia „nie oferuje ani nie wytwarza dokumentów podróży, dowodów tożsamości, paszportów i wiz”, a jedynie cyfrowy certyfikat poświadczający obywatelstwo. Składając wniosek, każdy aplikujący musi potwierdzić, że ma świadomość, iż obywatelstwo ladońskie nie daje żadnych korzyści i nie umożliwia zamieszkania ani podjęcia pracy w Ladonii, a certyfikat nie może być używany w podróży. Obywatelstwo w Ladonii ma charakter symboliczny i jest gestem wsparcia dla wolności słowa i sztuki oraz ideałów, na których opiera się ta mikronacja.